แสงทองจับขอบฟ้า สกุณาก็ขันขาน ไออุ่นของคืนวาน คงแผ่วผ่านผ้าห่มบาง กรุ่นไอไล้ละมุน ที่นุ่มหนุนมิจากจาง พริ้มตายังมิห่าง ว่าฟ้าสางยังเร็วไป สัมผัสระเรียบลื่น กลัวว่าตื่นคงห่างใจ หวานซึ้งจึงฝันใฝ่ มิอยากไกลพ้นราตรี โอบกอดก็นุ่มหมอน ไซ้ซุกซอนอยู่ทุกที ลมเอื่อยเย็นอย่างนี้ มีผ้าห่มอุ่นสบาย แดดเอยว่าแดดอ่อน มาเตือนก่อนนี่ยามสาย หลงฝันนั่นมิคล้าย อรุณกรายผิดเวลา ไก่โต้งที่โก่งขัน ยังว่านั่นสกุณา ราตรีนี้เสาะหา นกราตรีมาร้องดัง หลอกฟ้าว่ามิสาง หลอกฝั
1002
1
0
หน้าส่วนตัว
