เมื่อไร้ ร่มไทร ใบกิ่งก้าน
สิ้นบุญ คชสาร ในเบื้องหน้า
ตัวเรา แลมิพ้น ด้วยโศกา
มิเหลือ ศรัทธา ในอื่นใด
มิอาจ รักผู้ใด ไป่เหนือแล้ว
เพียงดวงแก้ว สองดวง ที่เหลือไว้
บิดา มารดร ยอดดวงใจ
หาไม่ มีผู้ใด มาทดแทน