กระดานโต้คลื่น
ทอดตามอง...แลทางไหน...เห็นแต่หญ้า
อันไร้ค่า...ขึ้นอยู่ทั่ว...ทุกแห่งหน
ถูกทำลาย...เหยียบย่ำ...จากผู้คน
ขึ้นปะปน...เกะกะ...บนริมทาง
ยามหน้าหนาว...เหล่าต้นหญ้า...ก็ออกดอก
มีเจ้าหมอก...ปกคลุมทั่ว....ทุกที่ว่าง
ดอกหญ้าม่วง...ทอดยาว...ตลอดทาง
ลมเบาบาง...พัดดอกหญ้า...ให้พลิ้วไป
เป็นมุมหนึ่ง...ของดอกหญ้า...ที่ไร้ค่า
ทุกทีท่า...นำจิต....ให้เคลื่อนไหว
ยามลมพัด...ปลิวสบัด...พัดพาใจ
ให้หลงใหล...ความงดงาม...ในตัวมัน
เปรียบถึงคน...ที่มอง...ไม่มีค่า
แต่เวลา...ทำให้คน...นั้นแปรผัน
เราต้องหัด...ปรับโฟกัส...ที่ใจมัน
ใครคนนั้น.....อาจมี......ดีข้างใน...
975
13
0
หน้าส่วนตัว
