หากเธอไม่ต้องการจะรักกัน ก็อย่าทำอย่างนั้นให้ฉันหวั่นไหว รู้บ้างหรือเปล่าฉันต้องปวดร้าวเพียงใด ที่เธอยังห่างใยทั้งที่ไม่เคยมีใจตลอดมา ท่าทีอ่อนโยนของเธอ หรืออ้อมแขนอุ่นที่ทำให้ฉันพร่ำเพ้อห่วงหา มันกลายเป็นสิ่งทำร้ายเมื่อเธอต้องเอ่ยมา ว่าฉันเป็นแค่คนที่ไม่ได้มีค่ามากกว่าใครๆ หยุดดีกับฉันเลิกแล้วพอ ฉันไม่อยากมานั่งรอสิ่งที่ไม่มีวันเป็นจริงได้ เธอไม่รักก็เท่านั้นเป็นความจริงที่ฉันต้องทำใจ ปล่อยมือที่เธอเคยกุมไว้อย่ามีเยื่อใยต่อกันเลย