เช้ามืด เม็ดทรายบนชายหาดยังไม่ตื่น คลื่นซัดอยู่ครืนๆ คล้าย ว่าทะเลกำลังละเมอ ลมเย็นจนเกือบหนาว เปลี่ยนความคิดเป็นดังผลึกแข็ง ไม่เลื่อน ไม่ไหล เกาะแน่น อยู่แต่ที่เดิม ความคิดถึง ฟุ้งลอยเป็นฝ้า มองหา แต่ก็ไม่อาจเห็น ได้แค่เพียงสัมผัส และรู้สึก ระหว่างมืดกับสว่าง ฉัน คล้ายยืนอยู่ตรงกึ่งกลาง ตรงที่ที่เป็นรอยต่อ ระหว่างความจริงกับความฝัน แสงบางบางเริ่มจับขอบฟ้า ฉันมอง..และทอดถอน กังวลอยู่อย่างเงียบๆ.. ในการที่จะได้รู้ ว่าสิ่งไหนที่เป็นความจริง.. ..และสิ่งไหนคือความฝัน..
795
3
0
หน้าส่วนตัว
