แอ่วเมืองเหนือ เมฆลอยลิ่วทิวเขาเทียมเท่าฟ้า ดาษดื่นตาป่าดงดอยดอกไม่ไหว แอ่วเมืองเหนือจำเริญแสนเพลินใจ มองทางไหนเห็นรอยยิ้มปริ่มอารมณ์ ธรรมชาติสะอาดงามตามที่คิด ดั่งนิมิตมุ่งหมายได้สุขสม เห็นสาวน้อยโพกผ้าดวงตากลม คิ้วดกคมครวญคำนึงถึงคนงาม พาผ่านทางข้างถ่ำน้ำตกย้อย ผ่านดงดอยแอ่วแม่สายสุดสยาม นั่งรถม้าเขลางเก่าเล่าลือนาม ยิ่งยวดยามได้ประสบพบคนดี ดอกทองกวาวสาวเจ้ายังเยาว์วัย งามน้ำใจจรัสเลิศประเสริฐศรี สื่อแววตาอาลัยให้คนดี จะจดจำครั้งนี้มิมีเลือน... ผลิใบสู่วัยกล้า ๑๒/๑๒/๒๕๔๗ ๐๙:๕๕:๕๔ น.
1786
10
0
หน้าส่วนตัว
