จากใจ รักนิรันดร์ ในสังคมโสมมแสนวิบัติ ตัวเห็บหมัดถูกยกขึ้นสรรเสริญ สิ่งสูงค่าถูกย่ำซ้ำหมางเมิน จึ่งมีค่าไม่เกินปฏิกูล การถอยหลังยั้งหยุดใช่สุดสิ้น ที่ไม่ดิ้นเพียงไม่ให้เสื่อมสูญ เถอะวันหน้าฟ้าเปิดเจิดจำรูญ จะเทิดทูนเหนือยิ่งทุกสิ่งอัน เพื่อนรักเจ้าเหนื่อยหนักจงพักผ่อน ตาวันรอนอ่อนหล้าจงหลับฝัน ก่อนจะลุกขึ้นล้างไฟโลกันตร์ มิให้มันมีเชื้อเหลือเชื้อสีดำ การชิงชัยช่วงชิงใช่สิ่งยาก จงถอนรากกระชากมาเหยียบย่ำ แล้วรักษาหัวใจที่ระกำ รอยฟกช้ำทั้งหลายมลายไป