กวีบ้านไร่
ดวงใจที่คิดถึง ยังตราตรึงไม่ขาดสาย
ความห่วงยังมากมาย ยังไม่คลายความห่วงไย
บางครั้งนั่งแอบเหงา นั่งเฝ้าเงาแอบร้องไห้
คิดถึงแทบขาดใจ ฉันทำได้แค่ฝืนทน
ฝันไปได้เจอหน้า เธอเดินมาฝ่าสายฝน
ตัวหนาวเกินจะทน ทำได้แค่ปลอบใจ
เช้าตืนขึ้นรีบร้อน ห่วงงามงอนผู้อยู่ไทย
ปานนี้เป็นอย่างไร ไยจึงหายไปไม่ข่าวมา
ส่งเมลล์เข้าไปถาม มาติดตามความห่วงหา
ทราบข่าวว่าดารา เจอปัญหา ทางจะตัน
พิษภัยธุรกิจ ทำชีวิต ให้กดดัน
คิดหนักแทบทุกวัน จนเธอนั้นไม่สบาย
ห่วงมากอยากเคียงใกล้ ร้อนหัวใจ ใจแทบวาย
ส่งใจให้ผ่อนคลาย บอกเธอได้สู้ต่อไป
ฉันนี้อยู่เคียงข้าง เพียง ร่างกายห่างกันไกล