อากาศเย็นเป็นใจให้อ้างว้าง หมอกไม่จางปกคลุมรุมมิหาย จิตก็สั่นหวั่นในใจและกาย หนาวมิคลายกายทุกข์ไม่สุขใจ เห็นน้ำค้างพร่างพรมจมใบหญ้า ดุจน้ำตาร่วงหล่นทนหม่นไหม้ มีความเหงาโดดเดี่ยวเปลี่ยวจิตใจ ได้อาศัยเป็นเพื่อนเตือนทุกครา ถึงอ้างว้างร้างไร้ให้ใจเงียบ ดูราบเรียบเรื่อยไปใจฟันฝ่า ไม่หดหู่ท้อแท้แน่อุรา คงคุณค่ามั่นไว้ในตนเอง