ทะเลหมอก ก่อร่าง เมื่อย่างหนาว ดุจม่านขาว คลุมครอบ รอบทุกสิ่ง ดอกหญ้าพริ้ว สะพรั่งไหว เอนกายอิง น้ำค้างนิ่ง ซบดอกหญ้า ช่างน่ามอง ลมหนาวพัด พริ้วไหว ในสายหมอก โบกโบยรอบ ทั่วกาย ใจหม่นหมอง ด้วยโดดเดี่ยว เดียวดาย ไร้ใจปอง จึงจำต้อง เหน็บหนาว ร้าวทรวงใน ทะเลหมอก ลมหนาว คราวฟ้าสาง จะเลือนร่าง ลาลับ และดับหาย แต่ความเหงา อ้างว้าง ไม่รู้วาย ไม่เคยหาย หรือลาลับ ไปสักครา
2591
9
0
หน้าส่วนตัว
