ร่มสัก
โอ้เจ้าพิมนิ่มน้องของพลายแก้ว
แม่ด่วนลาจากแล้วฤาไฉน
มาลืมรักเร่ร้างจืดจางไป
เจ้าตัดใจแม่งามปลื้มมาลืมกัน
พี่ครุ่นครางครวญคิดจิตประหวัด
รักมิเคยข้องขัดช่างสุขสันต์
น้ำใจนางทางสองน้องเจ้าปัน
ให้ร่วมจิตผูกพันคล้องกันไป
แม่งามหน้าหางามใจมิใคร่รู้
หรือหลงเล่ห์เหลี่ยมชู้มิรู้ได้
ด้วยพี่หลงงามพริ้มพิมพิลาไลย
เจ้าพิมจิตแม่พิมใจไว้ตรึงตรา
"อดข้าวดอกนะเจ้าชีวิตวาย
ไม่ตายดอกเพราะอดเสน่หา"
แต่ครานี้พี่คงตายวายชีวา
ด้วยไร้นุชนวลมาอยู่แนบกาย
สายหยุดหยุดกลิ่นหอมแล้วสายนี้
สายแล้วรักพี่มิจางหาย
ล่วงบ่ายค่ำย่ำเย็นมิเห็นคลาย
พี่คงตรมตรอมตายแล้วเจ้าพิม
ถวิลหาความรักที่ซับซ้อน
เป็นก
874
2
0
หน้าส่วนตัว
