พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song420.html
(รางวัลชีวิต)
บทกวีจากมิ่งมิตร*ลำน้ำน่าน*
ที่แสนรักเอยแสนรักในกมล
พอบุหลันพรางพรายขึ้นฉายฟ้า
ดวงดาราหมื่นนั้นก็พลันหาย
เหลือเพียงแสงรัชนีกรพรรณราย
อาบโพยมเรียงรายคล้ายวิมาน
จุดเทียนทองส่องทางว่างวิเวก
ปลั่งเปลวเอกยอดเทียนเพียรอธิษฐาน
อาสาฬหบูชามาเวียนวาร
นมัสการพระพุทธพิสุทธิ์ใจ
หริ่งเรไรระงมชมแสงโสม
กล่อมบรรโลมน้ำค้างระวางไหว
เสียงสวดมนตร์แว่วดังกังวานไพร
จากโบสถ์คร่ำคร่าวัยในเวียงนั้น
แสงเทียนทองส่องวับจับดวงหน้า
ใต้ราวโบสถ์ปรางปราราวอาถรรพ์
ประภัสพุทธผ้าสงฆ์องค์วงศ์วรรณ
รายรอบหลั่นวิหารป่าพนาลัย
ขออัญเชิญ
1582
4
0
หน้าส่วนตัว
