ท่ามกลางมุมมืดมิดจิตหดหู่ ไร้ประตูทางออกตรอกความฝัน ทำได้เพียงกล้ำกลืนนับคืนวัน แล้วบากบั่นหันหน้าเข้าหาเงา หลายเรื่องราวซ่องสุมรุมเข้าสู่ ความหดหู่ครอบงำทำฉันเหงา จงเลิกคิดเรื่องอื่นตื่นเถิดเรา ทิ้งความเศร้าเดียวดายให้คลายคลา สิ่งที่รอข้างหน้าอนาคต ควรจ่อจดปัจจุบันอย่างหรรษา แล้ววันคืนรื่นฤดีจะกลับมา จงหาญกล้าฝ่าฝืนคลื่นประดัง สายฝนพรำย้ำเตือนเหมือนสะกิด ให้ชีวิตไต่ตรองทำนองหวัง พอฝนซาฟ้าเปิดเกิดพลัง เลิกคลุ้มคลั่งสั่งใจให้สู้ตาย