เสี้ยว
ความจำเป็นและหน้าที่ที่บังคับ
ให้หันกลับไปเผชิญสิ่งหมาๆ
สิ่งที่เบื่อต้องรู้เห็นอยู่กับตา
เพื่อย้ำว่าหมดเวลาเป็นของตน
อยากสนุกกับการใช้ชีวิต
ไม่อยากติดอยู่กับที่หากไร้ผล
ไม่ให้ใจเราก็รู้อยู่แก่ตน
ค่าของคนคงหมดสิ้นเพราะเต็มกลืน
เคยให้ไปให้ทุกสิ่งไม่มีเหลือ
ทุกสิ่งเอื้อเกื้อประโยชน์มิเคยฝืน
ให้ให้ไปไม่เคยหวังคุณกลับคืน
ถึงวันนี้มันเต็มกลืนเพราะฝืนทน
เขียนออกมาด้วยอารมณ์ที่ผวนผัน
เขียนถึงมันด้วยรู้สึกสุดสับสน
เขียนถึงมันด้วยความคิดที่สุดทน
เขียนวกวนอยู่ที่ตรงปลายปากกา
อยากขอโทษทุกๆคนที่ได้อ่าน
อย่างหน้าด้านที่รู้สึกอย่างหมาๆ
ได้ปลดปล่อยอารมณ์เต็มอัตรา
ที่อ่านมาลืมเถอะนะจ
2001
1
0
หน้าส่วนตัว
