เพียงแค่มองอยู่ห่างห่างอย่างห่วงห่วง มิอาจล่วงล้ำเดนเส้นขนาน ส่งใจจากฟากฝันอันเนิ่นนาน สู่ขอบฟ้าอีกด้านผ่านแววตา มิอาจเอื้อมเงื้อมมือเพราะถือศักดิ์ มิอาจรักท่วมท้นทนห่วงหา มิอาจลวงด้วยกลมนต์มารยา มิอาจฝืนชะตาแห่งฟ้าดิน ความผูกพันคั่นนิยามความผูกมัด มิอาจตัดสัมพันธ์ใจให้ใครหมิ่น ทนระทมข่มน้ำตาอย่างชาชิน จะได้ยินคำนั้นบ้างไหมเธอ จากฟากฝันฝั่งนี้...มีความรัก คอยทอถักความห่วงใยไปเสนอ ส่งถ้อยคำรำพันฝันละเมอ เฝ้าพร่ำเพ้อเพราะฝั่งนั้น...ฝันไม่มี
1844
2
0
หน้าส่วนตัว
