เสียงหัวเราะ
แด่..หมู่ชน ผู้มีความรัก
แว่ว...เสียงสายลมพัดเอื่อยมาแต่ไกล.....
หัวใจของฉันเริ่มอ่อนไหวลงชั่วขณะ
กลัวว่าชีวิตข้างหน้าจะไม่เหลือแม้แต่คนที่รักอีก
ดาวเอ๋ย....อยากหยุดวันเวลาพร้อมรอยยิ้มอันนุ่มนวลของเธอ...
เอาไว้ ไว้....เคียงข้างฉันอย่างนี้ตลอดไป
เพียงแค่สัมผัสมืออันเบานุ่มของเธอ มันยังแผ่ซ่าน...
ช่วยประโลมหัวใจของฉัน เมื่อยามที่ฉันเหนื่อยล้ากายและใจ....
ฝนเอ๋ย...ช่วยหลั่งรินความสุข ลงสู่ผืนแผ่นดินอันกว้างใหญ่
อันเป็นที่รักของฉันและ เจ้าของผู้ทุกข์ยากเหล่านั้นด้วยเถิด
ฉันคิด...คิดตลอดเวลา ภาพแห่งความทรงจำ
รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ อยากให้อยู่อย่างยั่ง
1198
3
0
หน้าส่วนตัว
