พุด
ราตรีหมองดาวร้องไห้
ฟ้าไร้สิ้นแสงจันทร์ไสว
ดวงใจเอ๋ยไยมาพรากจำจากไกล
ให้หทัยรอนรอนสอนสัจจธรรม
ซุกตัวนอนนิ่งนิ่งดูฟ้าโศก
วิปโยคโศกใจระรินร่ำ
ฟ้าไยเศร้าหนาวเหว่ว้าดูมืดดำ
วิบากกรรมนานแค่ไหนใจจำทน
อย่าร้องไห้นะหัวใจจงเข็มแข็ง
รองามแสงรุ้งพรายหลังสายฝน
รอคนดีพร้อมหน้าสุขกมล
จงอดทนเก็บน้ำตาอย่าคร่ำครวญ
โลกคงเป็นเช่นฉะนี้
ทุกนาทีทุกข์สุขอย่ากำสรวล
ข้ามให้พ้นมายานะขวัญนวล
อนิจจังล้วนไม่นานผ่านลาเลย....
..................!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song481.html
คิดถึง
จันทร์ กระจ่าง ฟ้า
นภา ประดับ ด้วยดาว
โลก สวย ราว
เนรมิต ประมวล เมืองแมน
ลม โชย ก
1317
3
0
หน้าส่วนตัว
