ใจเอ๋ยใจเหตุไฉนไม่รู้เจ็บ หนาวก้อหนาวเหนื่อยเหน็บเจ็บกี่หน รักเอ๋ยรักชอกช้ำกี่จำทน ทนหนอทนอีกเมื่อไหร่ใจจะพอ ไหนล่ะไหนรักจริงที่วิ่งหา บ้าแทบบ้าดั่งคนไข้ที่ไร้หมอ หยุดจะหยุดได้ไหมอย่าไปรอ ขอเถิดขอขึ้นจากปลักรักลวงลวง นะเธอนะละวางห่างเขาเถิด เปิดเถอะเปิดหัวใจให้พ้นบ่วง ไปควรไปจากเขาที่เฝ้าลวง ตวงเถิดตวงสุขสร้างให้พร่างพราย.