ลมหนาวที่พัดผ่าน
เพื่อนกินนั้น หาง่าย มีเกลื่อนกลาด
ล้นตลาด ค้างสต๊อค มีมากหลาย
มาปลอกลอก เราหมดตูด ก็หนีไป
เราจะตาย ไม่มี มาเหลียวแล
เรามีเงิน รี่เข้ามา เสนอหน้า
มีปัญญา มาหา เมื่อเดือนร้อน
คราวจำเป็น มาขอ ไม่นิ่งนอน
ทีเราวอน กลับเมินหน้า แล้วหายไป
เราสังสรรค์ เขามา ขอร่วมด้วย
บอกจะช่วย เก็บกวาด จานที่เหลือ
เราเมตตา ให้ร่วมด้วย ค่อยจุนเจือ
จานทีเหลือ สุดท้าย เราเก็บเอง
เราไม่เคย คิดจะทร- ยศเขา
แต่ทีเรา เขาเผา ไม่มีเหลือ
เขาบอกว่า ขอโทษ นายอย่าเบื่อ
นายโปรดเชื่อ เรานั้น ไม่ตั้งใจ
มาตบหัว แล้วลูบหลัง มันส์ดีเหรอ
คราวพบเจอ แกล้งด่า ให้เสียหาย
เรา
หน้าส่วนตัว
2717
3
0
