ครูพิม
หนูน้อยบัวผันเด็กดี
คุณพ่อแม่มี
ความรักมอบให้ใจจริง
หนูเกิดมาเป็นเด็กหญิง
ช่างโชคร้ายจริง
ใบหูข้างหนึ่งพิการ
เมื่อไปโรงเรียนเขียนอ่าน
เพื่อนเพื่อนประจาน
หนูอายไม่อยากจะไป
คุณพ่อและแม่เห็นใจ
รีบเร่งเร็วไว
พาไปหาหมอทันที
คุณหมอท่านก็ใจดี
ตรวจดูถ้วนถี่
มีทางแก้ไขได้ทัน
ตรวจเช็คร่างกายเร็ววัน
ด้วยคุณแม่นั้น
สามารถช่วยเหลือเกื้อกูล
เข้าห้องผ่าตัดจำรูญ
แม่ยอมสิ้นสูญ
บางส่วนเพื่อเจ้าลูกยา
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
หนูน้อยเริ่งร่า
เพื่อนเพื่อนไม่ล้อให้อาย
แต่อดแปลกใจไม่วาย
คุณแม่โฉมฉาย
ไว้ผมยาวสวยช่วยอำ
หนูน้อยไม่เคยจดจำ