คนกรุงศรี
เคยปลอบใจ ใครอื่น ที่ขื่นขม
อย่าโศกตรม ข่มจิต จงคิดมั่น
ความรักมี กติกา ต้องฝ่าฟัน
ยิ่งนานวัน ยิ่งหอม น่าดอมดม
ความเข้าใจ ให้กัน มิผันเปลี่ยน
หมั่นพากเพียร แผ้วถาง ทางสวยสม
เมื่อก้าวเดิน เพลินตา สุขอารมย์
อาจทุกข์ตรม แต่เรา ต้องเข้าใจ
รักคือคำ ย้ำอยู่ มิรู้สิ้น
หูแว่วยิน ยังมั่น มิหวั่นไหว
แม้เส้นทาง ที่ก้าว จะยาวไกล
ก็มิใช่ เกินกับ รับความจริง
คิดว่าใจ แกร่งกล้า ดุจผาหิน
ไม่ถวิล กังวล ทนเฉยนิ่ง
รักของเรา ใครกล้า มาช่วงชิง
มิมีสิ่ง ใดจะ ต้อวระแวง
พอยินใคร อ้อนเธอ เพ้อผ่านคลื่น
แอบสะอื้น หวั่นไหว ใจแสลง
ฟังข้อความ ตามนัย ให้เคลือบแคลง
คอผ่าวแห้ง ใจเต้น ไม่เป็นที
ตั
1892
1
0
หน้าส่วนตัว
