ยืนหนาวเหน็บ เจ็บในใจ ไร้ใครห่วง อยู่กับดวง ชะตาร้าย คล้ายอับเฉา ใครบ้างหรือ คือมิตรแท้ แด่ตัวเรา เห็นแค่เงา เหงาเต็มที่ ไม่มีจาง ใครเขาอยู่ เป็นคู่รัก ชักอิจฉา แต่ทว่า กล้าเหงาทน จนฟ้าสาง ความเหงาใจ ก็กลับไม่ เคยเลือนลาง ความอ้างว้าง ก็ประดัง พังเข้ามา