น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
เจ็บปวดเหลือเมื่อเธอไม่มองเห็น
ใจทุกข์เข็ญเย็นเฉียบเหงาเงียบหนาว
เธอทิ้งฉันทิ้งไปให้รวดร้าว
ยามเมื่อคราวที่ฉันนั้นอับจน
เราต่อสู้เรื่องคู่ใจทำไมเล่า
เจ็บค่ำเช้าทำให้เรายิ่งสับสน
รักที่ให้มันหลอกลวงกลวงมืดมน
ฉันอดทนข่มความหม่นในจิตใจ
เธอรักเขาแต่รักฉันชักหวั่นจิต
ใครเล่าผิด ความผิดนั้นฉันใช่ไหม
ฉันที่ทำให้โลเลไขว้เขวใจ
ฉันนี่ไงเลวใช่ไหม ใช่ไหมเธอ
อยากจะด่าว่ากันฉันขอโทษ
ไม่ได้โกรธไม่ขุ่นเคืองเรื่องเธอเผลอ
ฉันก็แค่คนผ่านมาพาลพบเจอ
ฉันมันเซ่อ ที่รักเธอไม่เปลี่ยนแปลง
เจ็บวันนี้ขอให้จำย้ำให้หนัก
เราต้องพักกักใจให้หน่ายแหนง
ขืนรักเธอค่ำเช้าเราหมดแรง
รักแอบแฝงความเจ็บช้ำจำจ