พันดาว
ฉันเป็นเม็ดฝน ในคืนวันหนาว
ฉันเป็นน้ำค้างพราว ในตอนรุ่งสาง
ฉันเป็นหนึ่งความทรงจำอันเรือนราง
ฉันเป็นหมอกจางๆ ยามรุ่งอรุณ
นั่นคือฉันในวันเก่าๆ
มองฟ้าสีเหงา หัวใจ
ร้องไห้
สิ้นฝัน ล้มลงนั่ง อย่างถอดใจ
แค่ลุกขึ้นยืน แล้วเดินต่อไป ยังยากเกิน
แว่วเสียงกระซิบ เรียกฉันจากนอกหน้าต่าง
ถ้าเธอกล้า จงออกเดินทาง ตามหาฝัน
เปิดหน้าต่าง ต้อนรับแสงแรก แห่งตะวัน
ลืมความหลัง พกเป้ความฝัน แล้วออกเดินทาง
�เส้นทางใหม่� ในวันฟ้าใส
จะโบยบินไป ด้วยใจช่างฝัน
จะโล้ชิงช้า แกว่งหาดวงตะวัน
แต้มสีไม้ระบายฝัน วาดพระจันทร์ เป็นรูปเธอ
จับหยดน้ำ ปั้นก้อนกลม เป็นต้นฝน
จับสายลม ถักทอ� เป็นพรมขาว
ขี
2398
14
0
หน้าส่วนตัว
