ก่อนนั้นเคยมีหัวใจเธอเคียงข้าง แต่วันนี้กลับอ้างว้างเหมือนห่างเหิน ช่างเจ็บปวดรวดร้าวเหงาเหลือเกิน เพราะเธอเดินจากไปไม่กลับมา ฉันทำผิดสิ่งใดอะไรนั่น จึงแปรผันห่างไกลไม่ใฝ่หา ต้องอยู่อย่างช้ำชอกนอกสายตา สิ้นเสน่หาอาลัยใจคะนึง น้ำตาหยดไหลหลั่งนั่งร้องไห้ เธอจากไปรู้บ้างไหมใครคิดถึง ยามหลับตาคราใดให้คำนึง จิตตราตรึงเพ้อพร่ำร่ำหาเธอ อยู่แห่งไหนหัวใจเริ่มไหวหวาด ตัดสวาทหักอาลัยให้ฉันเก้อ ไม่มีแล้วกันและกันฉันและเธอ น้ำตาเอ่อไหลนองท่วมห้องใจ...