วานสายลมพรมพลิ้วลิ่วข้ามฟ้า หอบเสน่หาหลอมคิดถึงซึ้งประจักษ์ มาวางลงตรงที่คนดีพัก เพื่อฟูมฟักสายใจใยสัมพันธ์ คิดถึงเธอคนดีเป็นที่สุด มิเคยหยุดฉุดรั้งใจเพราะไหวหวั่น ด้วยทอรักถักจากใจใช่สำคัญ รักของฉันคงมั่นดั่งสัญญา ลมช่วยสื่อถือใจไปให้ถึง ร้อยคำซึ้งสายใจใยเสน่หา ไปไล้ลูบจูบใจในนิทรา และย้ำว่าอย่าไหวหวาดวาดระแวง ระยะทางห่างไกลใช่อุปสรรค หากใจรักมิพรั่นหวั่นเสแสร้ง ก็เกี่ยวก่อสัญญาใจไม่เคลือบแคลง ใจแต้มแต่งโบทองคล้องเรือนใจ.