~กินนรี...พเนจร~ กินนรีเหนื่อยใจวิสัยโลก เปียกจนโชกกับช้ำระกำไหม้ อยู่ก็ยากกลับก็ยากลำบากใจ จำท่องเที่ยวเพื่อให้ไพรอำพราง พเนจรหม่อนหมิ่นไร้ถิ่นที่ ไม่เหลือมีติดตนแม้ขนหาง ต้องซังเซเร่ร่อนนอนริมทาง จะก้าวย่างต่อไปอย่างไรดี ไร้สมองมองเห็นเช่นมนุษย์ ผู้ไม่หยุดก่อกรรมทำบัดสี อนิจจาหัวอก...กินนรี เหลือเพียงเสียงดนตรีที่ชื่นชม กินนรี...ดีดสีและตีเป่า เพื่อบรรเทาความทุกข์ที่ทับถม นอนกับดินกินกับทรายใจระทม สุดตรอมตรมซัดเซพเนจร
760
2
0
หน้าส่วนตัว
