แก้วประเสริฐ
ที่สุดแห่งใจ
แม้จะสิ้นชีวินแผ่นดินนี้
จะขอพลีใจห้วงแก่ดวงฉวี
สุดสิ้นกายป่ายฟ้าข้ายอมพลี
เพื่อดวงฤดีฝากไว้ให้แก่เธอ
จะให้รอวันไหนใคร่จงกล่าว
แม้นปวดร้าวคอยวันนั้นเสมอ
ภาพของเธอฝากฝันฉันละเมอ
จนพร่ำเพ้อคอยวันอันยาวนาน
สุดขอบฟ้าห่างไกลใครรู้บ้าง
ใจอ้างว้างถึงเธอเสมอประสาน
ปานฟ้าแกล้งแรงใจมิให้บาน
ปวดร้าวรานเสน่หามาลิดรอน
ฝากความรักปักหมายแห่งใจมั่น
ที่ไกลกันแต่ห้วงลวงหลอกหลอน
ตื่นก็คิดนอนฝันฉันอาวรณ์
ที่สุดคลอนเวลาและนาที
อนาถเอยจากแล้วแนวถิ่นหลัง
แต่ยังฝังเสมือนเคยเผยศักดิ์ศรี
มิอาจลืมความหลังครั้งราตรี
ล่วงไมตรีจำพรากต้องจากจร
หยดน้ำส่ง
หน้าส่วนตัว
1475
16
0
