ค่ำคืนพร่ำฝน ฟ้าหม่นน้ำตาไหล ค่ำวันนั้น-ไร้ใคร เปียกใจอาบน้ำตา ค่ำนั้นไร้รส หมดจดรถรา บายหน้ามองหลังคา ริมบาทา-ป้ายรถเมล์ ค่ำไหนคิดนอนนั้น คิดน่าขันให้ซวนเซ อย่างใจลอยทะเล เหมือนนกไร้รัง ค่ำนั้นช่างรันทด มิหวานสดตามสั่ง ไร้เรี่ยวแรงพลัง นั่งต่อขัง-ป้ายรถเมล์ คืนค่ำดำมืด ใจอืดมืดเขว่ กลางเมืองดั่งทะเล ซัดเซไร้ทิศทาง ฯ
1182
4
0
หน้าส่วนตัว
