หน้าส่วนตัว
จิตต์กาลวิจิตร
..๏จำเนียรกาลผ่านห้วง วันวาน
ผันสู่ความเบิกบาน ยิ่งแท้
รสรักที่สราญ มากก่อ จริงเฮย
ฝากส่งตรึงใจแม้ พรากน้องคนึงหวน ๚
ลมโชยพัดผ่านซึ้ง รำพึงนาง
เผยกลิ่นกลีบหอมจาง ห่อนแล้ว
หอมหวนช่วงสะสาง จากแม่ ตรึงแฮ
อบอวลชวนใฝ่แผ้ว กอหญ้าเคียงเผย ๚
เนินนงนุชดั่งคล้าย เนินจันทร์
ซาบซ่านผ่องผิวพรรณ หับด้วย
ขาวกระจ่างวิลาวัลย์ ยากห่าง นวลฤา
ยามส่งมากเกรงม้วย พับข้างนางสนอง
999
26
0
