ฉันเคยมีค่าใดกับใครเล่า อย่ารุกเร้าจินตนาจนว้าวุ่น บทกวีสร้างสรรค์ฝันละมุน สัมผัสอุ่นล้นเหลือแค่เนื้องาน ฉันไม่มีค่าใดกับใครดอก ในม่านหมอกยิ่งไม่เห็นเป็นสีหวาน ฝันฉันเป็นสีเศร้ามาเนานาน อีกกี่กาลก็จักเห็นเป็นเช่นนั้น ฉันไม่มีค่าใดใครทั้งสิ้น เลิกจมจินต์หมิ่นหมางคนช่างฝัน ผู้แล้งซึ่งปรารถนามานานวัน สิ้นผูกพัน ไร้ตัวตน ทุกหนทาง ฉันไม่มีค่าใดใครทั้งนั้น อย่าผูกฝันลึกซึ้งถึงบางอย่าง ไม่เคยมีกวีกลอนซ่อนอำพราง แค่ความต่างที่ใกล้กัน.. แค่นั้นเอง ..
1255
7
0
หน้าส่วนตัว
