นกตะวัน
เจ้าสีดอฮ้อบึ่งขมึงพรวด
วิ่งไล่กวดไชยยันต์เกือบทันหลัง
เขารีบชิงวิ่งไปไม่ระวัง
เข้าเต็นท์ตั้งแตะปืนเสียงครืนมา
แล้วเต็นท์นั้นพลันล่มกองจมทรุด
ไชยยันต์หยุดยากดิ้นสิ้นวาสนา
เพราะผ้าใบใส่ร่างอย่างเวทนา
ด้วยช้างป่าสีดอฮ้อพันตู
ช้างตกมันหันหน้าตั้งท่าเหยียบ
แต่เสียงเฉียบตวาดลั่นยันมันอยู่
แล้วลูกปืนฝืนทางอย่างนกรู้
แล่นตรงสู่เนินน้ำเต้าเข้าไววับ
เจ้าช้างร้ายกายหยุดทรุดคู้เข่า
ร้องกระเส่าเซตะแคงแอ่งแม้งดับ
กองกลางแค้มป์แถมมาตายลาลับ
แงซายจับจ้องพลางไม่วางปืน
เพชรพระอุมา ตอนไพรมหากาฬ เล่ม 2 บท 19
30 สิงหาคม 2547
503
3
0
หน้าส่วนตัว
