พอเศร้าเศร้าหัวใจก็หวิวหวิว ยามใบไม้ปลิดปลิวยิ่งหวิวหวั่น ช่วงเวลานาทีที่มีนั้น บอกเธอ-ฉันคือฝันที่ห่างไกล แต่ความรักมันก็แปลก ถึงจะแทรกชอกช้ำน้ำตาไหล ก็ยังมีความอบอุ่นละมุนละไม ตรงหัวใจลึกลึกรู้สึกดี คงเพราะเธอคือความรัก อันนุ่มนวลชวนภักดิ์เป็นรักที่- หลอมวิญญาณร้อยรสดั่งบทกวี เป็นเหลื่อมรุ้งหลากสีของชีวิต คงเพราะเธอคือความรัก ที่ฉันแจ้งประจักษ์ในดวงจิต ขอโลกนี้มีเธอให้ฉันคิด- ถึงสักนิดแม้ฝันจะห่างไกล
1152
4
0
หน้าส่วนตัว
