นกน้ำ
บนชายหาดในวันฟ้าหม่น
เมฆฝนก่อเค้ามืดไปทั่วแผ่นฟ้า..ดูน่ากลัวกว่าที่เคยเป็น
และเมื่อฝนหยดแรกโปรยลงมา
เธอก็สะบัดมือหนีฉันไปโดยมิฟังคำอธิบายใดๆอีก
ไม่นานเธอก็ลับหายไปในม่านฝนอันพร่ามัว
...ฉันรู้ว่าฉันผิด
...ฉันยอมรับแต่โดยดีในทุกเรื่องที่เธอกล่าวหา
...บางทีอาจเป็นเพราะฉันเหงา ฉันอยากมีเพื่อน
...และฉันไม่อยากจมปลักอยู่กับตนเองจนเกินไป
...แต่เธอก็คือเธอ ที่มีอารมณ์แปรปรวนดั่งทะเล
ทะเลที่กำลังถาโถมคลื่นคลั่งอยู่ไม่ห่างจากตัวฉันในเวลานี้
ฉันเสียใจ..ฉันหวังว่าเธอจะหวนคืนมาดังเดิม
แต่..บางทีโทษของฉันครั้งนี้อาจรุนแรงเกินกว่าจะคาดคิด
...ฝนยังคงกระหน่ำหนักจนเห็นเป็นฝ้าขาวไปทั่ว
...ราวกับโ
796
8
0
หน้าส่วนตัว
