ครูพิม
แผลบ่มพิษฤทธิ์กล้าจนล้าแล้ว
ใจดุจแก้วมีแววหมองต้องขื่นขม
กี่เจ็บช้ำกล้ำกลืนฝืนระทม
หลายเรื่องจมตรมช้ำทนกล้ำกลืน
แผลบ่มพิษจิตหมองร่ำร้องไห้
น้ำตาไหลรินรดหมดความชื่น
สะอึกกักเก็บกำล้มทั้งยืน
บอกใจฝืนคืนค่ำกลั้นน้ำตา
แผลบ่มพิษจิตพังยังหม่นหมอง
แต่ครรลองของใจยังไม่กล้า
เจ็บและช้ำย้ำจินต์จนชินชา
รอเวลายาแก้แผลลบเลือน
แผลเป็นร้ายคล้ายย้ำจดจำแล้ว
แผลส่อแววบ่มเพาะเกาะเสมือน
แผลเก่าเก่าย้ำใจคล้ายบอกเตือน
แผลปนเปื้อนน้ำตาคราระทม
นัยรอยคำไหนเล่าเฝ้าลบแผล
พอจะแก้แผลช้ำระกำขม
อยากลบเลือนแผลร้ายกับสายลม
แต่กับจมบ่มแผลแก้ไม่คลาย
รอยแผลเก่าเฝ้าลบกลบรอยแผล
ใจยังแพ้แค