)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ตัวข้านี้ ซึมซับ รับสกปรก
ดูร้างรก ไร้ค่า ชะตาขาด
คอยปกป้อง ไต่ถาม ความสะอาด
ได้แต่วาด หวังไว้ ให้ชื่นชู
เป็นขี้ริ้ว ขออยู่ เป็นเบื้องหลัง
เจ็บก็ยัง รับไหว ให้เช็ดถู
แม้นจะทุกข์ ทับถม ระทมอยู่
จะเคียงคู่ อยู่ข้าง ไม่ห่างกัน
ยอมถูกเห็น เป็นขี้ริ้ว ตัวขี้เหร่
เหมือนเสเพล ไร้ชีวิต จะคิดฝัน
จะคอยเติม กำลังใจ ให้แก่กัน
แม้นตัวฉัน ต่ำต้อย ด้อยคุณค่า
ไม่อวดอ้าง เชิดชู ดูตัวตน
อยู่อดทน รับกรรม ที่ทำมา
จะอยู่ได้ ทุกยาม ตามประสา
ไม่ลับลา เลื่อนลอย คอยตรงนี้
น้ำใจที่งดงาม ของ ผ้าขี้ริ้ว จะมีใครซักคนที่เห็นคุณค่า
4 มีนาคม 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า
หน้าส่วนตัว
1353
8
0
