สร้อยอินทนิล
ฉันเคยได้ยินมาว่า กวีนั้นมักจะมีอารมณ์อันอ่อนไหว
ฉันไม่ใช่กวี
อาจเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งที่ชื่นชอบในบทกวี
แต่เหตุใดกันหนอ
อารมณ์ของฉันจึงอ่อนไหวได้ถึงเพียงนี้
ฉันเพิ่งจะรู้ตัวว่า
ฉันสามารถที่จะหลั่งน้ำตาได้โดยง่าย
เพียงแค่ใบไม้แห้งหนึ่งใบร่วงหล่นจากกิ่งก้าน
และฉันสามารถที่จะยิ้ม
ให้กับดอกหญ้าที่กำลังปลิวไสวไปตามแรงลม
ราวกับว่าดอกหญ้าเหล่านั้นกำลังเริงระบำ
เหตุใดกันเล่าตัวฉันจึงมีอาการเช่นนี้
และกับการที่ฉันชอบมอง ดาว เดือน ตะวัน เล่า
ฉันจะเศร้าทุกครั้งที่พบว่าในราตรีหนึ่ง
ดวงจันทร์ หรือ ดวงดาว ได้ห่างหายไปจากฟากฟ้า
หรือในยามย่ำสนธยา
ที่ดวงตะวันกำลังจะพ่ายลาทิวากา
751
2
0
หน้าส่วนตัว
