)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ดูดาวน้อย ลอยเด่น เต็มท้องฟ้า
ไกลสุดตา เป็นประกาย สุดปลายฝัน
งามยิ่งกว่า ถ้อยคำ พร่ำรำพัน
ดาวเท่านั้น มีค่า กว่าใดใด
ยิ่งมอง ยิ่งห่างไกล ไร้ความฝัน
ดาวดวงนั้น เปลี่ยนโลก ให้สดใส
ความรู้สึก ช่วงนั้น ฉันว่าไกล
เธอคือใคร สูงเกินไป จะไขว่คว้า
ทำอย่างไร ให้ตัว เทียมเท่าทัน
กี่ร้อยพัน วันเดือน เคลื่อนลับลา
เธอห่างไกล ไร้ทาง ขวางกั้นฟ้า
เก็บดวงตา ดวงใจ ไว้แค่ดิน
ขอแค่ทำ ให้ดาว มีความหมาย
ส่องพร่างพราย แสงสว่าง กลางชีวิน
เธอได้สอน ความรัก ให้ได้ยิน
สอนให้บิน แล้วจาก ฝากความหวัง
ดอกฟ้ากับหมาวัดก็เป็นตำนานสอนเราอยู่แล้ว แต่ก็ยังไม่รู้จักเจ็บจำ
25 พฤศจิกายน 2546
ผลิใบสู่วัย
781
7
0
หน้าส่วนตัว
