หน้าส่วนตัว
นิ่งงัน..ในความฝันที่รานร้าว
เหน็บหนาว..จนหัวใจแทบสลาย
อ่อนล้า..ไร้กำลังทั้งใจกาย
เดียวดาย...สุดท้ายเหลือเพียงน้ำตา
จบสิ้นแล้ววันพรุ่งเคยมุ่งหวัง
รักที่มีกลับมาพังลงตรงหน้า
ฝันที่วาดเลือนลางหว่างคำลา
เพียงสายลมพัดผ่านมาเพื่อผ่านไป
เมื่อวันวานเคยดื่มด่ำกับคำหวาน
หลงชื่นบานกับคำวอนเพราะอ่อนไหว
กี่ใจรักกี่ภักดีที่ให้ไป
เพียงพอไหมให้เขานั้นหันมามอง
ตื่นเสียทีจากฝันอันพริ้งเพริศ
ลืมเสียเถิดความช้ำในวันหมอง
เช้
1922
2
0
