แก้วประเสริฐ
** ห้วงรัก...สลักจิต **
รักเพ้อฝันฉันเพ้อละเมอหา
แก้วกานดาสวยสดงดงามเหลือ
ยามจะนอนผ่อนพักยากจุนเจือ
สิ่งที่เอื้อเหลือไว้เพียงสายลม
มาบัดนี้ตามฝันอันเจิดจ้า
สิ่งที่มาเพียงเงายากเฝ้าข่ม
ปวงดวงใจใยรักมิอาจชม
ฝากเป็นปมยากสลัดพลัดจากใจ
ทางวางไว้มลายสิ้นเสียแล้วหรือ
เฝ้ายึดถือประหวั่นพรั่นเหลือหลาย
ย้อนสู่ทรวงล้วนวุ่นหมุนใจกาย
ห้วงภายในร้าวรอนตอนพรากจร
ซึมเศร้าซ่านผ่านวนจนพร่ำเพ้อ
เฝ้าละเมอคืนวันนั้นหลอกหลอน
ด้วยสิ่งรักฝากไว้ใยตัดรอน
พลิกสะท้อนป่วนปั่นพรั่นฤดี
หวนถึงสิ่งอิงสลักประจักษ์จิต
ย้อนความคิดผูกพั
หน้าส่วนตัว
1075
15
0
