เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
นภากาล ขานรับ แสงจันทรา
ยวนใจข้า พาเศร้า ต้องหม่นหมอง
จันทร์เจ้าเอ๋ย มีไหมใคร จ้องจับจอง
ข้าเฝ้ามอง จันทราเจ้า เฝ้าจับใจ
ในกาลนี้ มีบ้างไหม ใครคู่เจ้า
ใครเป็นเขา ที่โชคดี ศรียิ่งใหญ่
แค่อยากรู้ เจ้าจะปัน ใจให้ใคร
อย่าทำให้ ใจข้าเศร้า เหงาวิญญาณ์
ลำแสงธาร แห่งจันทรา ที่ทอดยาว
แทรกเฆมราว เจ้าจงใจ เล่นซ่อนหา
เจ้าซุกซน เกินกว่า เป็นดารา
ทั่วนภา มีไหมใคร ขี้เล่นเกิน
ย่ำรุ่งแล้ว คราวนี้ ต้องลาจาก
จำต้องพราก จากดวงใจ เจ้าจักเหิร
ส่วนข้านั้น ก็มิอาจ จะล่วงเกิน
แม้ผิวเผิน เจ้าจันทรา ที่ข้าปอง
และพรุ่งนี้ ข้าจักคอย เจ้าคืนกลับ
มาประดับ ค่ำคืน อันเศร้าหมอง
รักเพียงเจ
762
13
0
หน้าส่วนตัว
