แก้วประเสริฐ
เพียงหนึ่งในอารมณ์
เหงาเงียบสุดเฉลยล่วงเลยแทรก
มิได้แยกแตกฟูฟ่องละอองสาย
สร้างรันทดหดหู่สู้เดียวดาย
ล้วนใจกายอ่อนล้ามาระทม
ดั่งรวีทองครวญมาคราย่ำค่ำ
โพยมคล้ำพร่ำลาพาขื่นขม
เสี้ยวรัชนีกรอ่อนแสงยากแฝงชม
ดาวตรอมตรมหลบลี้ยามมีเดือน
สะท้อนใจสุดพล่านสะท้านจิต
สิ่งเนรมิตบิดหักแล้วกลับเฉือน
โลกหนอโลกโฉลกไว้มิได้เยือน
แสร้งลาเลือนเปื้อนไว้ฝากใจจำ
อารมณ์นี้ก่อนเคยเผยระรื่น
ผันพลิกฟื้นตื่นตาหาสิ่งล้ำ
ละเอียดอ่อนหนักเบาเฝ้ากระทำ
มิครวญคร่ำเพริศพริ้งในสิ่งมี
วิสุทธ์สล้างกระจ่างไว้สู่ในฝัน
จำเนียรกาลสรรค์สร้างกลางสุขี
ลบฤาบวก
หน้าส่วนตัว
1095
10
0
