ชาวหาดวาดกวี
พบกันหน้าลิฟต์ ...ในลิฟต์อีกทีไม่ทันสบตา
เธอมัวแต่ก้มหน้า ก้มตา ฉันเก็บสายตาไม่ทัน
รอว่าเมื่อไรเธอจะมองมาทางนี้ ที่มีฉัน
รอถึงชั้นสาม อ้าว...เธอต้องไปแล้วเหรอ
คนอะไรน่ารักจัง อยู่มานานเพิ่งจะเจอ
แรกคิดว่าเธอสอนคณิตศาสตร์ ศาสตร์น่าเวียนหัว
เดาไปเดามา....เอ่อ...เรียนวิชานี้น่ากลัว
เลขเต็มหัว...เป็นเด็กเรียนล่ะสิจารย์
ตอนบ่ายๆฉันง่วงนอน แวบไปเปิดเมลล์อ่าน
เจออาจารย์โพสต์มีจักรยานภูเขาจะให้
สำหรับนักศึกษาที่ต้องการจักรยานแต่ยากไร้
รีบมาเก็บมันไปสิครับจอดพิงอยู่หน้าห้อง
อืมมม...ยี่ห้อดีแต่คงต้องซ่อมก่อนขี่ท่อง
แต่ก็ไม่ต้องจ่ายเงินเนี่ยสิที่เราชอบ
ว่าแล้วก็อีเมลล์บอกอาจารย์
829
3
0
หน้าส่วนตัว
