นครา ประไพพงศ์
.......มีความสุขเต็มที่กับชีวิต
จึงมีสิทธิ์คว้าไขว่ความใฝ่ฝัน
เมื่อวันนี้...สิ้นแสงแห่งตาวัน
ชีวิตนั้นก็เต็มที่กับชีวิต....
.......นั่งเดียวดายในผับ...รับสีเเสง
ด้วยหวังแห่งคืนนี้...ได้มีสิทธิ์
มองหาคนรู้ใจ...มาใกล้ชิด
แนบสนิทหวานชื่น...ในคืนนี้
.......ดุจเสือหนุ่มย่ามใจไว้ลายเสือ
มองหาเหยื่อสาวสวยใส...ไว้ขยี้
ทอดสายตาสื่อใจในท่วงที
แล้วไมตรีก็ตอบรับคืนกลับมา
.......ยื่นแก้วให้เป็นสะพานแล้วสานต่อ
เมื่อชอบพอหลงเล่ห์เสน่หา
ความชิดใกล้ในสีแสงแห่งมายา
ก็นำพาให้ตกลงอย่างปลงใจ
.......เราแลกเปลี่ยนประสบการณ์ผ่านเรือนร่าง
เราร่วมสร้างโลกสวยด้วยความใคร่
เมื่อสุขสมเราต่างแยกทาง