แก้วประเสริฐ
สึนามิ
ที่สิบเอ็ดสิบโมงบรรจงเยี่ยม
ด้านเหนือเปี่ยมทิวทัศน์จัดว่าสวย
แสนรื่นรมย์หรรษาพาระทวย
ระลึกด้วยใจหวังตั้งใจมา
ชื่อฉันงามน่ารักจากญี่ปุ่น
จนว้าวุ่นคิดถึงจึงใฝ่หา
มาเยือนเย้าฝากไว้ให้นำพา
วาสนาผู้ตั้งขนานนาม
กลับบ้านเก่ามาเยี่ยมเพียงสามครั้ง
ลูกหลานพลั้งเผลอไผลไม่เกรงขาม
ทั้งที่บอกเตือนแล้วทุกชั่วยาม
ด้วยมีนามจากท่านจึงสั่นเยือน
ฉันตกใจภัยพิบัติครั้งนี้
ยากเปรมปรีดิ์มิคิดจิตเชือดเฉือน
พวกพ้องฉันกับสนุกปลุกใจเตือน
ไฟมิเบือนต้อนรับขับขานรอ
จึงรีบส่งสัญญาณอัปเตอร์ชอร์ค
ด้วยหมายบอกเขามาอย่าได้ขอ
ฉันตบหัวแล้วบอกแค่นั้นพอ
หลานรีบต่อร้อ