ในภวังค์ความฝันมีฉันเธอ แย้มยิ้มอยู่เสมอเมื่อเคียงใกล้ ในห้วงฝันเราแอบอิงอุ่นไอ เคียงหัวใจเคียงกายซบไหล่อิง แต่ยามตื่นนั้นขื่นหัวใจนัก คนเคยรักเย็นชามาทอดทิ้ง เหลือเพียงลมโอบกายในความจริง ได้แต่นิ่งให้น้ำตามาปลอบโยน ผิดอันใดหรือที่ทำให้เมินหมาง ไม่กระจ่างดั่งงมทางไปสุดโพ้น มีใหม่หรือหัวใจจึงเอนโอน ฉันจึงโดนทิ้งไว้ไม่ใยดี กลับมาบอกซักคำเถิดคนเคยรัก อย่าหาญหักทำร้ายใจเพียงนี้ หากจะไปอยากให้จากกันด้วยดี เหลือไมตรีฐานะที่เคยคุ้นกัน