กันนาเทวี
อันมนุษย์เกิดมาในหล้าโลก
มีสุขโศกโชคชะตาพาพลิกผัน
ถึงจนมีต่างชาติชนระคนกัน
แปลกผิวพรรณร่วมผืนดินถิ่นฟ้าเดียว
หากเข้าใจหลักการสมานมิตร
มองชีวิตเป็นมรรคาพาเฉลียว
ต่างก้าวเดินเผชิญแน่ทุกข์แท้เทียว
ล้วนข้องเกี่ยวกันอยู่อย่ารู้เลือน
เด็ดดอกหญ้ากระเทือนถึงดวงดาว
แสงแวววาวหม่นมัวสลัวเกลื่อน
วิกฤตโลกร้อนแรงแสดงเตือน
พายุเคลื่อนสู่ฝั่งพังยับเยิน
ร่วมรักษาโลกเราเฝ้าแหนหวง
เราตักตวงอาศัยมานานเนิ่น
เปลี่ยนแปรสิ่งแวดล้อมมากมายเกิน
เพราะหลงเพลินก่อสร้างอย่างใจตน
เคยสู้รบทำลายขยายเขต
เป็นสาเหตุทำลายได้รับผล
สงครามร้ายคุกคามเหล่าผู้คน
ต้องผจญอุบัติภัยไร้เมตตา
สันติภาพที่เรียกร้อง
1455
3
0
หน้าส่วนตัว
