เย็นย่ำบนหนทางดินชื้น ใกล้ค่ำตอนกลางคืนเกือบหนาว กวาดตาตามถนนทอดยาว เห็นเพียงความว่างเปล่าเปลี่ยวเงา หญิงชายยืนอยู่หว่างกลางพื้น ถ้อยคำโยนหยิบยื่นปราศัย เนิ่นนานคนทั้งสองจากไป ทิ้งรอยรองเท้าไว้เปรอะดิน คนแล้วและคนเล่าจากมา ต่างเบียดเหยียบดินหนาแฉะน้ำ เหยียบลงจนดินยุบซ้ำซ้ำ ก้าวพ้นจนดินต่ำย้ำรอย
1704
0
0
หน้าส่วนตัว
