หน้าส่วนตัว
แสงตะวันลาลับหลังฝนพรากจาก
ท้องฟ้าหากฉ่ำมีรุ้งตะวันอันเฉิดฉาย
ลมพายพริ้วหนาวเหน็บเจ็บแสบกาย
วิหคปรากฏกายในป่าร้องก้องกังวาล
ปานประหนึ่งคนรักพลันพรากจาก
น้ำตาพรากพรั่งพรูสุดจะกล่าวขาน
วาจานั้นเจ้าเอ่ยเราไว้ดุจวันวาน
แสนทรมานตัวของเราเฝ้าใฝ่พะวง
เคยลงน้ำดำว่ายในธารกระแสร์
1272
8
0
