ด้วยบาดแผล ความเศร้า ยังเฝ้าหลอน คอยตามติด ทุกตอน ก่อนก้าวย่าง อีกความเหงา คราวก่อนนั้น ยังไม่จาง จะเยื้องย่าง อย่างไร ใจพะวง เคยสูญเสีย สิ่งหวง ดั่งดวงจิต เคยสูญเสีย มิ่งมิตร ที่ไหลหลง ความองอาจ ก่อนเคย ทรนง มลายลง กับดิน เมื่อสิ้นเธอ จึงไม่อยาก พานพบ ประสบอีก จึงเร้นหลีก ความรัก หักใจเสมอ กลัวบาดแผล ครั้งก่อน ตอนเสียเธอ กลัวพบเจอ กับความเศร้า เข้าซ้ำรอย จึงบินเดี่ยว เดียวดาย ตามใจฝัน ให้ผ่านพ้น คืนวัน อันเหงาหงอย ซ่อนเร้นกาย กับน้ำค้าง กลางดงดอย เพื่อรอคอย วันกล้า ท้าวัดใจ
1240
7
0
หน้าส่วนตัว
