มณีจันทร์
เมื่อพ่อเดินลับไปกับหญิงคนอื่น
ฉันเห็นแม่นอนสะอื้นขมขื่นใจ
ได้แต่กอดปลอบแม่ว่าไม่เป็นไร
แต่ดันร้องไห้หยุดไม่ได้เหมือนกัน
คิดถึงพ่อก็ที่หนึ่ง สงสารแม่ก็อีกใจ
ได้แต่กอดแม่แล้วก็พากันร้องไห้
เพราะยังทำใจไม่ได้เช่นเดียวกัน
ก็ได้แต่บอกว่าเราต้องมาเริ่มกันใหม่
นับหนึ่งเข้าไว้กับวันที่จะผ่านไปข้างหน้า
เรามาสู้ด้วยกันนะให้มันยิบตา
แม้ไม่มีบิดามา ร่วมฝ่าฟัน
สองแรงนี้จะสู้กันไม่มีถอย
อย่างน้อยขอให้กำลังใจซึ่งกัน
ลูกคนนี้จะไม่ทิ้งแม่เลยซักวัน
จะดูแลและรักแม่นั้น..........
ตราบเท่าที่ตัวของฉันยังหายใจ.....