แก้วประเสริฐ
อิริยบถบรรพ
ดูกรชนผู้แสวงธรรมประจำจิต
เมื่อทราบสถิตแห่งลมสมมุ่งหมาย
ว่านอกในไม่พลั้งพลาดปะปราย
สติมั่นไว้รายรอบกรอบดำเนิน
จิตจะดิ่งพุ่งตรงลงจุดหนึ่ง
รวมตัวซึ่งตรึงอารมณ์ที่สรรเสริญ
อุคนิมิตติดตามมามิบังเอิญ
อย่าเพลิดเพลินให้คิดเป็นอุปาทาน
ไม่จีรังขังขอบอย่าเชื่อมั่น
ดุจความฝันที่ไม่แน่เป็นแก่นสาร
มันหลอนหลอกกลอกกลับตลอดกาล
เหตุเพราะท่านสะสมไว้ในอารมณ์
เมื่อจิตปราศอวิชชาเข้ามาแทรก
จิตใจจำแนกปัญญามาสะสม
บ่มบอกถึงแห่งทางวิมุตตรม
แล้วใช้ข่มอวิชชามาทำลาย
หากทำได้หลายครั้งฌานญานเกิด
สุดเลอเลิศประเสริฐศรีที่มั่นหมาย
รู้นอกในกำหนดหมด
หน้าส่วนตัว
1649
26
0
