คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ไปแจมกลอน *คนที่แสนไกล* ของ ราชิกา มา
เลยยกมาไว้ให้อ่านทั่วกันครับ
ถึงคนไกลไกลแสนห่างอยู่ต่างฟ้า
แม้แสนไกลไกลนักหนายังกล้าฝัน
ว่าวันหนึ่งเราสองได้ครองกัน
จงครองใจรอวันนั้นวันคู่เคียง
แต่คืนหนอ มืดมิดสนิทนัก
อยู่ห่างไกลเกินความรักกระซิบเสียง
หวั่นว่าเธอไกลฉันพลันโอนเอียง
ไปกับเพียงคนใหม่เข้าใกล้กาย
คืนนี้หนอ ยิ่งมืดยิ่งเศร้ายิ่ง
เหมือนมืดสิงสาปฝันให้พลันสลาย
ถ้ารักเราขาดกัน ฉันคงวาย..
ไม่อาจหมายฟ้าสว่างแม้กลางวัน
วันทุกวันจะมืดขึ้น และมืดขึ้น
โศกสะอื้น เศร้ากำสรดหมดสรวลสันต์
อยู่มุมมืดกลืนน้ำตาเฝ้าจาบัลย์
เมื่อสิ้นฝันก็สิ้นแสงแห่งวิญญ
880
3
0
หน้าส่วนตัว
